ВОСХИТУВАЧКИ ФАКТ: Најсувното место на Земјата е пустината Атакама во близина на Тихиот брег во Чиле. Просечните врнежи во овие пустински планини се помали од 0,004 инчи од дожд годишно. Има дури и некои локации во пустината, каде што нема паднато дожд повеќе од 400 години. Сепак, дури и во оваа сува пустина, има вода. Постојат неколку солени езера низ целиот регион, а на некои височини, каде што температурата никогаш не замрзнува, снегот сѐ уште останува од претходните бури.
Без постојаниот циклус на Земјата на испарување и врнежи од дожд, животот за кој знаеме не може да постои. Природните циклуси на дожд ги одржуваат земјиштето и растенијата наводнувани, постојано рециклирање вода низ целиот свет и доведување до врнежи на најсушните земјишта. Неверојатно е да се мисли дека разновидната и екстензивна рамнотежа на животот на Земјата, вклучувајќи го и човечкиот живот, е целосно зависна од врнежите, што е над човечката способност да се контролира.
Божјиот народ знае дека дождот не се случува случајно. Бог е Творецот на природата, и Тој е задолжен за извршување на неговите природни и физички закони. Кога водата доаѓа до најсушните места на Земјата, Божјиот народ Го гледа Бога на дело. Кога Јов изјавува дека Бог „дава дожд на земјата, и им испраќа вода на полињата“ (Јов 5:10; Библија), тој го наведува ова како пример за тоа како Бог „создава дела големи и неиспитливи, чудни и без број“ (Јов 5:9; Библија).
Кога ги гледаме чудата на природата, па дури и дождот, лесно можеме да го видиме Божјето величие. Бог ги сака Своите творби, и Тој се грижи за нив. Ние треба да бидеме уверени дека Бог ќе ја води истата грижа и за Неговите деца.
КЛУЧЕН БИБЛИСКИ ТЕКСТ
„За да бидете синови на вашиот Татко, Кој е во небесата, Кој прави Неговото сонце да изгрева над злите и над добрите, и дава дожд на праведните и на неправедните.“ (Матеј 5:45; Библија)
